Co to jest rozdzielczość DPI?
Rozdzielczość DPI (Dots Per Inch, czyli „kropek na cal”) to miara określająca, ile punktów – atramentu na wydrukach lub pikseli w teorii – przypada na cal liniowy obrazu (2,54 cm). Innymi słowy, im większa wartość DPI, tym gęściej rozmieszczone punkty tworzące zdjęcie, co przekłada się na ostrość i precyzję detali. W praktyce fotografii cyfrowej DPI jest wartością teoretyczną, zapisaną w metadanych pliku. Dopiero w kontekście drukowania zaczyna realnie wpływać na wygląd wydruku.
Pojęcia DPI używa się jako miary przy przygotowywaniu materiałów do druku – ulotek, albumów czy plakatów – aby zapewnić odpowiednią szczegółowość i ostrość wydruku. Standardem w fotografii drukowanej jest około 300 DPI, co pozwala na zachowanie wyraźnych detali nawet w formatach oglądanych z ręki – natomiast dla dużych formatów (np. bannerów, roll-upów) często stosuje się niższe wartości, jak 150 DPI czy nawet 100 DPI, z uwagi na większą odległość, z jakiek oglądamy wydruk. Dzięki DPI możemy więc precyzyjnie dobrać jakość wydruku do urządzenia drukującego oraz oczekiwanego efektu wizualnego.
W praktyce fotografii wizerunkowej oraz przygotowania plików do wydruku, rozdzielczość DPI jest kluczowa. Dla sesji portretowych, które mają trafić do katalogów czy materiałów promocyjnych, zalecane jest 300 DPI – umożliwia to oddanie naturalnej struktury skóry, włosów i detali ubrań. Wysoka rozdzielczość umożliwia precyzyjne odwzorowanie szczegółów bez ryzyka pixelizacji.
